Als de puppies naar de eigenaars waren bleef enkel Olaf nog bij ons. Hij was blij met het feit dat hij nergens naartoe ging met vreemden. Hij heeft ons gekozen. Hij heeft alles op alles gezet om niet weg van ons te gaan. Ik keek naar hem. Hij ontblootte zijn tanden in een tandpastaglimlach zoals enkel de cirnecohonden het doen. Toen zag ik een fossiel tussen zijn tanden. Kronkelend door de krampachtige bewegingen van euforische puppy's "lambada" kwam Olaf naar mij toe en gaf me het fossiel met gulheid en enthousiasme af.
Plots herinnerde ik me het vertrek van de energieke Amerikaanse vrouw met twee puppies in de luchthaven. Ze kwam om één puppy maar kon de al zichtbare anatomische perfectie van het nest niet weerstaan. Ze koos voor Otto en Ocra. Op de weg naar de luchthaven sliep Otto op de schoot van de Amerikaanse. Bij het geringste geritsel of verdacht geluid tilde hij zijn ene oor op en zijn slaperige blik werd geanimeerd. Otto was de leider van het hele nest, begiftigd met tomeloze energie en een uitgesproken eigen wil. In onze gedachten hadden we al een oceaan van stilte en rust gepland na zijn vertrek. Op de luchthaven hebben we geprobeerd om de puppies samen te schuiven in één draagtas. Met het sussen en het aaien kregen we ze uiteindelijk in slaap. Ze leken op twee bruine broodjes naast elkaar in één tas. De vertegenwoordiger van Delta Airlines, een lange, vrij jonge kantoormedewerker met een bril op zijn lange neus, de belichaming van een betweterig typetje , zo'n winnaar van de schoolquizzen, stond niet ver van ons en sloeg ons gade. Na een poos kwam hij bij ons met een mededeling dat de honden niet mogen vervoerd worden in het saloon van het vliegtuig in één draagtas. Hij liet onze smeekbeden zonder aandacht waarop hij zich omdraaide en draafde naar het kantoor van Delta Airlines. De regel is dat er geen twee honden per passagier mogen vervoerd worden. We probeerden tenslotte de tweede pup (op papier) te "verkopen" aan een van de passagiers van dezelfde vlucht. Het jonge Amerikaanse meisje heeft ingestemd met de deal. Maar de paragrafen van de regelgeving van Delta verboden om de transactie te laten doorgaan. De energieke Amerikaanse kwam naar me toe en zei gelaten dat ze gedwongen is om alleen Ocra mee te nemen. Ze zal Otto later in het jaar meenemen. Het perspectief om met een turbo puppy nog enkele maanden door te brengen riep een kleurrijke chaos in mijn hoofd op. Een caleidoscoop kwam plots voor mijn ogen bij dit vooruitzicht. Brandweersirenegeloei activeerde zich in mijn hersenen en een adrenalinestoot ging door mijn lijf. Ik stormde uit de zaal naar de kantoren van Delta, waar mijn man "Delta" aan het overhalen was om naar een hogere instantie te bellen. De transactie werd toegestaan. Dit meisje is haar bagage aan het inchecken, - fluisterde ik met kracht, met Otto in mijn armen - Het is bijna te laat, loop er snel naartoe". Toen Otto en Ocra al in de lucht waren, voelden we ons bijna verdrietig zonder overenthousiaste Otto, de geboren leider van de groep, die telkens bij het zien van de potentiële kopers uit zijn vel sprong. "Kies mijjjjjj!" - Leek hij te schreeuwen.
